از دست دادن کامل دندان چه دلایلی می تواند داشته باشد؟
شایع ترین علل از دست دادن دندان شامل پوسیدگی دندان و بیماری پریودنتال است که بیشتر به دلیل عدم مراقبت از دندان است. صدمات ورزشی و حملات بدنی نیز می توانند برای دندان هزینه بردارند. علاوه بر این، عوارض جانبی دارو ممکن است در موارد نادر منجر به بی دندانی شود.
بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله انجمن مدیران پزشکی آمریکا منتشر شده است، افراد مسن با از دست دادن دندان در معرض خطر بیشتری برای اختلال شناختی و زوال عقل هستند و با هر دندان از دست رفته خطر افزایش می یابد.
مشکلات مربوط به سلامت دهان، مانند بهداشت نامناسب دهان، حفره دندان، بیماری لثه و از دست دادن دندان، در افراد مسن بیشتر از سایر گروه های سنی شایع است. افراد مسن نیز بیشتر در معرض اختلالات شناختی یا زوال عقل هستند.
از دست دادن کامل دندان بلافاصله اتفاق نمی افتد، بلکه به کندی رشد می کند. تقریباً همیشه با یک شکاف دندان در پشت دندان شروع می شود. در این مورد برخلاف دندان های قدامی از دست دادن دندان از نظر بصری رخ نمی دهد و جویدن هنوز امکان پذیر است. به همین دلیل است که بسیاری از افراد به سادگی خود را با دندان های از دست رفته خود نگه می دارند یا درمان خود را به «زمانی بعد» موکول می کنند. آنچه آنها در نظر نمی گیرند:
تک تک دندان ها فقط برای گاز گرفتن یا جویدن وجود ندارد، بلکه به عنوان یک مکان نگهدارنده مهم نیز عمل می کند. ابتدا دو دندان مجاور و دندان مقابل در ردیف دیگر دندان ها نگه داشته می شوند، به تدریج لق می شوند و به سمت شکاف دندان سرگردان می شوند. حرکات جویدن در حین غذا خوردن این روند را تشدید می کند. در نهایت اولین دندان لق شده می افتد. سایر دندان ها لق می شوند و می افتند. علائم اجتناب ناپذیری مانند مشکلات در خوردن و صحبت کردن و همچنین ایجاد شرم از وضعیت بد دندان ها باعث می شود بیمار به دندانپزشک مراجعه کند.
عواقب بی دندانی کامل برای استخوان فک چیست؟
بی دندانی کامل نیز بر روی استخوان فک اثر منفی می گذارد. به دلیل از دست دادن دندان ها، فشار روی استخوان فک در هنگام جویدن بیشتر و بیشتر کاهش می یابد. استخوان‌ها دوباره تشکیل می‌شوند و پس از آن دندان مصنوعی ثبات بیشتری را از دست می‌دهد. استخوان های فک بازسازی شده درمان دندانپزشکی بعدی را پیچیده می کند.
چه مشکلاتی باعث بی دندانی فک می شود؟
با فک های بی دندان، عملکرد خوردن مختل می شود. غذاهای سفت مانند آجیل یا نان با خرده های سفت دیگر نمی توانند در حالت اولیه مصرف شوند. غذاهایی مانند غلات کامل یا گوشت فقط به اندازه کافی جویده نمی شوند. بسیاری از غذاها باید به طور خاص تهیه شوند، به عنوان مثال، به شدت چرخ کرده یا پوره شده باشند. در همان زمان هضم در دهان شروع می شود.غذای ریز شده سطحی در دهان اندام های گوارشی را سنگین می کند و علاوه بر این استفاده از مواد مغذی ضروری را دشوار می کند.
فک های بدون دندان علاوه بر مشکلات عملکردی، باعث اختلالات زیبایی نیز می شوند. به دلیل از دست دادن ردیف دندان ها، صورت گود رفته به نظر می رسد: لب ها نزدیک به هم هستند یا دیگر دیده نمی شوند. گونه ها چروک
می شوند. طول صورت به صورت نوری کوتاه می شود. حتی کسانی که گفتار خوب را به خوبی آموزش داده اند و به طرز ماهرانه ای می دانند چگونه فک بی دندان خود را پنهان کنند، از طریق ویژگی های معمولی صورت و حالات چهره خود را نشان می دهد.
پس از از دست دادن کامل دندان چه گزینه هایی برای دندان مصنوعی وجود دارد؟
برای جایگزینی دندان پس از از دست دادن کامل دندان، پروتز کامل متحرک هنوز یک گزینه است. با این حال، ممکن است بسیاری به دلایل مختلف از آن راضی نباشند. هرکسی که در سنین جوانی دندان های خود را از دست داده است، اغلب پروتز کامل را صرفاً به این دلیل که محصولی قدیمی برای آنها است، رد می کند. اما همچنین اعضای سال های بالاتر یا با پروتزهای متحرک خود مشکل دارند یا از مشکلات استفاده شکایت دارند. نقاط فشار یا افزایش ترشح بزاق وجود دارد.
پروتز باعث ایجاد احساس جسم خارجی در دهان می شود یا از پشتیبانی قابل اعتمادی برخوردار باشد به نظر نمی رسد. این تاثیرات باعث ناراحتی استفاده کننده از دندان مصنوعی می شود. علاوه بر این، باید عادات غذایی خود را بر روی مکانیک دندان مصنوعی تنظیم کنید، به جای گاز گرفتن مانند قبل با دندان های قدامی، اکنون باید این کار را به صورت جانبی با گوشه یا دندان آسیاب انجام دهید یا غذا را به صورت لقمه ای برش دهید. حتی اگر این مشکلات اغلب پس از یک دوره ته نشینی رخ می دهد، باید دید که پروتز کامل دهان هرگز مانند دندان های واقعی احساس طبیعی دهان و عملکرد جویدن پایداری را ارائه نمی دهد.
محبوبیت روزافزون به عنوان پروتز دندان، ایمپلنت های دندانی هستند. آنها به طور محکم در فک گیر می کنند، به عنوان مثال به عنوان یک ایمپلنت تیتانیوم. آنها مانند دندان های روییده خودشان احساس و کار می کنند. ایمپلنت برای جایگزینی دندان های از دست رفته تقریباً برای همه گروه های سنی مناسب است: برای بزرگسالان جوان از 18 سال تا افراد مسن 80 و بالاتر.
برای کودکان و نوجوانانی که استخوان‌های فک‌شان هنوز در حال رشد است، ایمپلنت‌های دندانی محدود هستند: به هر حال از دست دادن کامل دندان در این سن نادر است. با این حال، به عنوان جایگزینی برای دندان های از دست رفته، به عنوان مثال به دلیل آسیب ورزشی یا تصادف، می توان از ایمپلنت حتی برای کودکان و نوجوانان استفاده کرد. در مورد سالمندان اصولا محدودیت سنی به بالا وجود ندارد. عامل تعیین کننده وضعیت سلامت جسمانی شخصی است.
چه ایمپلنت هایی در فک بدون دندان استفاده می شود؟
رفع کامل از دست دادن دندان توسط ایمپلنت های دندانی که دائماً گیر کرده اند طبیعی ترین به نظر می رسند. به خصوص پس از از دست دادن استخوان در فک که قبلاً رخ داده است، درمان می تواند پیچیده باشد و نیاز به تقویت استخوان قبلی باشد. اما صبر ارزشش را دارد. برخلاف پروتزهای متحرک، دندان های کاشته شده در دهان به طرز دلپذیری طبیعی است.
با از دست دادن کامل دندان، دندانپزشک هر دندان را به صورت جداگانه در فک قرار نمی دهد. از ایمپلنت های به اصطلاح All-on-4 یا All-on-6 استفاده می کند. اعداد نشان می دهد که هر یک از دو فک چند لنگر ایمپلنت دریافت می کنند. در مورد ایمپلنت All-on-4، دو نقطه لنگر در هر سمت فک و سه نقطه برای ایمپلنت All-on-6 وجود دارد. روی ایمپلنت‌های مورد استفاده در فک، ردیف‌های دندانی با دندان‌های عمل‌کننده طبیعی محکم نصب می‌شوند.
در اصطلاح دندانپزشکی، اصطلاح “ایمپلنت” همیشه به بخشی از ساختار که در فک قرار دارد اطلاق می شود. تاج دندان روی ایمپلنت قرار می گیرد. واحد کل ایمپلنت و تاج در اصطلاح عامیانه معمولاً ایمپلنت نامیده می شود.
شرط لازم برای استفاده موفق از ایمپلنت دندان، داشتن خط فک قوی است. بی دندانی طولانی مدت باعث آتروفی استخوان فک، تخریب ماده استخوانی فک می شود. تراکم استخوان و در نتیجه استحکام کاهش می یابد. فک نیز با از دست دادن مداوم استخوان باریک می شود. اینها شرایط خوبی برای دندان مصنوعی طولانی مدت و دائمی نیستند. در اینجا، دندانپزشک قبل از اینکه مدتی بعد بتواند از ایمپلنت ها به طور ایمن استفاده کند، استخوان فک را بازسازی می کند. استخوان سازی فک نیز زمانی اتفاق می افتد که فردی به طور طبیعی دارای استخوان های فک بسیار باریک یا بدون ساختار استخوانی متراکم باشد.
آیا کاشت دندان جراحی است؟
از آنجایی که دندانپزشک لثه و استخوان فک زیرین را برای کاشت باز می کند، در واقع یک جراحی جزئی است. عمل سرپایی به طور کلی تحت بی حسی موضعی انجام می شود. اما انجام کاشت تحت بیهوشی عمومی نیز امکان پذیر است. توصیه به بیمارانی که از یک طرف خواهان کاشت دندان مصنوعی هستند، اما از طرف دیگر از درمان می ترسند، باید با مطب مشورت کنند که یک برنامه درمانی خاص برای بیماران مبتلا به اضطراب دندان تهیه کرده است.
مراقبت از ایمپلنت دندان چیست؟
ایمپلنت های دندانی به طرز شگفت انگیزی شبیه به دندان های واقعی هستند که نیاز به مراقبت دقیق را نیز شامل می شود. آنها مانند دندان های واقعی با مسواک و احتمالاً شستشوی دهان یا نخ دندان مراقبت می شوند. برای تقویت لثه باید مرتباً با یک مسواک نرم ماساژ داده شود. همچنین مراجعه به دندانپزشک برای معاینه همچنان الزامی است.
