موکوسل چیست و چگونه درمان می‌شود؟
اگرچه موکوسل یک بیماری نسبتاً شایع است، اما افراد زیادی هستند که هرگز به آن مبتلا نشده‌اند یا فردی را که علائم آن را ارائه دارد نمی‌شناسند، بنابراین از بسیاری از جنبه‌های مرتبط با این آسیب و دانستن آنها بی‌اطلاع هستند. در اول دنت می خواهیم به شما کمک کنیم تا جزئیات اصلی این تغییر آزار دهنده را شناسایی کنید.
موکوسل چیست؟
موکوسل نشان دهنده تغییری در سلامتی است که می‌تواند در هر سنی خود را نشان دهد، اگرچه در کودکان، نوجوانان و افراد مسن بیشتر شایع است. معمولاً به صورت توده‌ای با اندازه متغیر در داخل لب، به ویژه در ناحیه لب پایین ظاهر می‌شود. این امر رد نمی‌کند که آنها همچنین می‌توانند روی مخاط گونه‌ها، روی کام، روی زبان یا زیر آن ظاهر شوند.
بسیاری از مردم این نوع برآمدگی‌ها را با سایر آسیب‌های دهانی مانند آفت‌ها یا زخم‌ها اشتباه گرفته‌اند. برخلاف اینها، موکوسل معمولاً در شرایط عادی پاره نمی‌شود، زیرا قرار گرفتن در زیر لایه بزرگی از بافت اپیتلیال، تمایل به مقاومت بیشتری دارد.
چگونه موکوسل را شناسایی کنیم؟
اولین جنبه‌ای که موکوسل را از سایر انواع ضایعات دهانی متمایز می‌کند گسترش آن است. کوچک‌ترین نسخه‌ها می‌توانند یک میلی متر را اندازه گیری کنند (در این مرحله می‌توان آن را با برفک دهان اشتباه گرفت)، در حالی که بزرگ‌ترین می‌تواند به چندین سانتی متر برسد. زمانی که طول بافت ملتهب از یک سانتی متر بیشتر شود، شاخص خوبی برای مشکوک بودن به وجود موکوسل داریم.
دوم اینکه بسته به اجزای مایع و مقدار مایع داخل توده، موکوسل ممکن است به رنگ صورتی تا آبی تیره یا حتی در صورت خونریزی داخلی قرمز تیره باشد. سطحی‌ترین نسخه‌های این تغییر دهان می‌تواند بیشتر مایل به آبی یا سفید باشد.
این نوع برآمدگی بافت دهان از سایر تغییرات متمایز است زیرا معمولاً هیچ نوع دردی ایجاد نمی‌کند. با این حال، ممکن است باعث ناراحتی شود، مثلاً اگر به طور تصادفی آن را گاز بگیریم، مثلاً هنگام جویدن غذا.
از طرف دیگر، بافتی صاف دارند، معمولاً در لمس نرم هستند و می‌توانند شکل‌های گرد یا کمی کشیده داشته باشند.
موکوسل چگونه تولید می‌شود؟
با توجه به محتوای موکوسل، به عنوان یک نوع کیست مخاطی شناخته می‌شود. به طور معمول، می‌تواند در نتیجه ضربه به ناحیه یا گاز گرفتن لب یا ناحیه داخلی گونه‌ها ایجاد شود. آنچه در این موارد اتفاق می‌افتد این است که یکی از رگ‌های خونی (اصلی یا ثانویه) غدد بزاقی می‌شکند و باعث می‌شود مقدار زیادی از بزاق در محل آسیب تجمع پیدا کند. با تجمع مایع در ناحیه، التهاب بافت اطراف با ویژگی‌هایی که قبلاً در بالا توضیح دادیم، رخ می‌دهد. با این حال، بسته به دلایلی که باعث ایجاد آسیب شده است، ممکن است دو نوع موکوسل وجود داشته باشد: موکوسل اکستراوازیشن و موکوسل ناشی از احتباس.
موکوسل به دلیل تخلیه خون
این نوع اول شایع‌ترین است و معمولاً در دوران کودکی و نوجوانی در نتیجه گزیدگی یا ضربه و همچنین استفاده از براکت یا سایر ابزارهای ارتودنسی بیشتر رخ می‌دهد. همچنین ممکن است در برخی از بزرگسالانی که پروتزهای متحرک دندان دارند، ایجاد شود، زیرا این پروتزها می‌توانند زخم‌های کوچکی در دهان ایجاد کنند. این گونه‌ای است که انگیزه تشکیل 80 درصد از این اجسام خارجی را ایجاد می‌کند.
موکوسل احتباسی
از طرف دیگر، موکوسل های به اصطلاح احتباسی وجود دارند که علت آن پارگی مجاری غدد مسئول تولید بزاق در نتیجه انسداد ناشی از تجمع مواد زائد جامد موجود در بزاق است. این باعث می‌شود رگ‌های خونی مقداری از مایع و مخاط را دریافت کنند و در نتیجه بافت اطراف را ملتهب کند. این نوع موکوسل معمولاً بسیار نادر است.
موکوسل به چه درمانی نیاز دارد؟
در بیشتر موارد، این ضایعات معمولاً با جذب مجدد توسط خود بدن، بدون نیاز به دنبال کردن هیچ نوع درمان پزشکی، ناپدید می‌شوند. مدت زمانی که بین ظهور توده و ناپدید شدن آن بدون نیاز به هیچ درمانی می‌گذرد، می‌تواند به طور قابل توجهی از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. به طور معمول التهاب پس از چند روز فروکش می‌کند، اگرچه ممکن است پس از آن ناپدید شود چند ماهه موارد استثنایی نیز گزارش شده است که ممکن است تا سه سال طول بکشد تا کاملاً منقرض شوند، اما همان‌طور که اشاره کردیم، این یک وضعیت غیر معمول و بسیار نادر است.
برخی از متخصصان ممکن است استفاده از استروئیدهای موضعی را برای تسریع روند بهبود و ناپدید شدن موکوسل زمانی که در مرحله اولیه توسعه هستند، راحت بدانند. با این حال، هنوز هیچ مطالعه‌ای وجود ندارد که از سودمندی استفاده از این نوع دارو در آسیب‌هایی که برای مدت طولانی ادامه داشته‌اند، حمایت کند.
گاهی اوقات، توده همچنین می‌تواند به دلیل ضربه به ناحیه پاره شود که اغلب در انواع سطحی‌تر رخ می‌دهد. اگر این اتفاق افتاد، باید فوراً به پزشک معتمد خود مراجعه کنید تا مناسب‌ترین روش مراقبت از زخم را به شما بگوید تا به درستی بهبود یابد.
با این حال، ممکن است برای برخی از بیمارانی که از این نوع بیماری رنج می‌برند نیز لازم باشد برای برداشتن کیست تحت عمل جراحی قرار گیرند. این معمولاً زمانی توصیه می‌شود که آسیب به طور قابل توجهی بر روند جویدن و بلع غذا و همچنین توانایی بیمار در صحبت کردن صحیح تأثیر بگذارد.
گزینه جراحی دو روش متمایز را برای کشیدن برآمدگی مزاحم در نظر می‌گیرد: سیستکتومی و سیستوستومی. اولین مورد معمولاً زمانی انجام می‌شود که تومور در غدد بزاقی اصلی باشد و شامل تلقیح کامل ضایعه با کپسول و محتوای آن است.
از طرف دیگر، سیستوستومی معمولاً در مواردی اعمال می‌شود که موکوسل ها به ساختارهای بسیار مهم نزدیک هستند و شامل باز کردن فضایی بین حفره‌ای است که کیست در آن قرار دارد و سطح بیرونی.
هدف از انجام این نوع مداخله جراحی، برداشتن جسم خارجی مذکور و همچنین جلوگیری از ظاهر شدن مجدد آن در همان محل است. برای انجام این کار، انشعابات آن و در برخی موارد، قسمت کوچکی از غده بزاقی مرتبط با ضایعه باید برداشته شود.
توصیه ما
اگر هر نوع التهابی را در حفره دهان خود مشاهده می‌کنید که ممکن است با موکوسل همراه باشد، یا هر علامتی که با تغییر در سلامت دهان شما همراه باشد، توصیه می‌کنیم به یک متخصص در آن ناحیه مراجعه کنید.
این نوع از متخصصان دانش لازم و لوازم مورد نیاز برای تشخیص شما را دارند و همچنین مناسب‌ترین درمان را برای درمان آسیب‌شناسی‌هایی که ارائه می‌دهید را نشان می‌دهند.
