دبیر انجمن علمی روان پزشکان ایران گفت: شاه کلید حفظ و ارتقای سلامت روان مردم در اختیار روان پزشکان نیست، بلکه در دست دولتمردان و سیاستگذاران است.
به گزارش اول دنت، دکترامیرشعبانی به بهانه همایش سالانه انجمن علمی روان پزشکان ایران، اظهارکرد: از سال ها پیش نرخ بالای مشکلات سلامت روانی و اجتماعی در ایران دغدغه فعالان این حوزه بوده و در سال های اخیر فزاینده بودن این نرخ، عامل نگرانی مضاعفی شده و به کرات به مسؤلان گوشزد و هشدار داده شده است.اما به نظر می رسد تکراراین آماره ها سود چشمگیری نصیب جامعه ما نکرده است.
وی افزود: با وجود تلاش مستمر انجمن های علمی و اساتید و کنششگران درابراز هشدارها و پیشنهادها، برنامه مشخصی برای اصلاح روند و زمینه های مسبب وضع ناگوار کنونی تدارک دیده نشده و حتی در کلام و ادبیات دست اندرکاران اصلی تغییر آشکاری پدیدار نگشته است.
دبیر انجمن علمی روان پزشکان ایران ادامه داد: ابتدایی ترین گام در این مسیر، پذیرش عملی آن است که متاسفانه معمولا از انتشار عمومی این اطلاعات که برای شکل گیری یک نگاه موثر فراگیر، مطالبه گری جدی، اجرای پژوهش های موثر بومی و اصلاح سیاست گذاری ها ضروری است، پرهیز می شود و تنها گاهی به تصادف قله ای از کوه داده های نهان بر زبان یکی از مسؤلان جاری می شود که آن هم اغلب واقعیت های جامعه قرار می گیرد.
شعبانی با بیان اینکه باید اذعان کرد که با همه تلاش کارشناسان کشور در جلب نظر صاحب منصبان، کماکان جای خالی«آگاهی» و «نگرش» کارآمد به این عرصه در میان مسؤلان آشکار است و شاهد فقدان اولویت مندی این مسئله هستیم، گفت: شاخص های فقر، نابرابری، بی العتمادی و ادراک بی عدالتی که از عوامل بسیار مهم در تعیین سلامت روان مردم هستند، وضعیت ناخوشایندی پیدا کرده است.
وی افزود: رویداد ویژه همه گیری کووید و تروماهای مکرری ماندد سیل و زلزله دست دردست ناکارآمدی در مدیریت عواقب طولانی مدت آن ها و بستری از عوامل آشفته کننده اقتصادی و اجتماعی، نرخ معضلات روانی – اجتماعی را به شکلی چشمگیرافزایش داده است که در چنین شرایطی ظرف جامعه دیگر تاب مظروفی فراخ تر ندارد.
دبیر انجمن علمی روان پزشکان ایران گفت: به رسمیت نشناختن پتانسیل جامعه محجوب علمی و بی اعتمادی و بی توجهی به تفکر علمی، فضای تصمیم سازی ها و سیاست گذری های حوزه سلامت و از جمله سلامت روان را به تفکرات پرسر و صدای شبه علمی و غیرعلمی واگذار می کند.
شعبانی با اشاره به اینکه روان مردم روشی موثر برای ارتقای این نوع از سلامت است، و این شیوه نیز حتی در بهترین شکل اجرای آن، در یک دالان صعب العبور اقتصادی و اجتماعی پذیرش و کارایی چندانی نخواهد داشت، اظهارکرد: واقعیت آن است که شاه کلید حفظ و ارتقای سلامت روان مردم و کیفیت زندگی آن ها در اختیار روان پزشکان و روان شناسان و مددکاران نیست؛ بلکه در دست دولتمردان و سیاست گذاران است. مسؤلیت اصلی با آن هاست و تا زمانی که نگرشی کارشناسانه به این عرصه پیدا نکنند، سلامت روانی- اجتماعی مردم را به شکلی واقعی در اولویت قرارندهند و در عمل براساس این «نگرش و اولویت نو» پیش نروند سایر تلاش ها عبث و کوبیدن آب در هاون است.
