بهداشت دهان و دندان

تاثیر خمیردندان های سفید کننده بر زبری سطح دندان

خمیردندان های سفید کننده بر زبری سطح و ریزسختی دندان های انسان تاثیر می گذارد. مردم از زمان های بسیار قدیم مجذوب دندان های سفید مرواریدی بوده اند. مطالعات نشان می دهد که 20 تا 65 درصد جمعیت جهان از رنگ دندان خود ناراضی هستند. رنگ دندان تحت تأثیر رنگ ذاتی خود و یا هرگونه لکه بیرونی که ممکن است روی سطح دندان ایجاد شود، می شود. به طور سنتی، تغییر رنگ دندان به عنوان درونی یا بیرونی طبقه بندی می شود. لکه های درونی در داخل دندان وجود دارد و توسط عوامل وارد شده در طول تشکیل دندان ایجاد می شود.

رنگ آمیزی بیرونی مربوط به اجزایی است که به لایه اکتسابی روی سطح مینا متصل می شود و در نتیجه دندان ها لکه دار می شوند. تکنیک ضعیف مسواک زدن، سیگار کشیدن، مصرف مواد غذایی رنگی، سن و استفاده از عوامل کاتیونی خاص مانند کلرهگزیدین یا نمک‌های فلزی مانند قلع و آهن از جمله عواملی هستند که ممکن است باعث ایجاد لکه‌های خارجی دندان‌ها شوند.

جرم گیری، پولیش، بلیچینگ و استفاده از روکش های مصنوعی همگی روش های حرفه ای برای سفید کردن دندان ها هستند. با این حال، افراد می توانند دندان های خود را در خانه با خمیر دندان های سفید کننده بدون نسخه (OTC) نیز سفید کنند. در طول سفید کردن حرفه ای دندان، آسیب ساختاری به منشورهای سطح مینا و افزایش حساسیت دندان در بسیاری از مطالعات ثبت شده است .

اجزای سفید کننده مورد استفاده در خمیردندان ها می توانند مواد ساینده مانند سیلیس هیدراته، کربنات کلسیم، دی کلسیم فسفات دهیدرات، کلسیم پیروفسفات، آلومینا، پرلیت یا بی کربنات سدیم باشند. آنها همچنین می توانند عوامل نوری مانند کووارین آبی باشند. از آنجایی که زغال چوب فعال توانایی جذب رنگدانه ها و لکه ها را دارد، برخی از خمیردندان ها اکنون از آن به عنوان یک عامل سفید کننده استفاده می کنند. مواد ساینده در تمام خمیردندان ها موجود است. با این حال، خمیر دندان های سفید کننده اغلب دارای غلظت بالاتری از ساینده های خشن تر هستند.

مطالعات نشان داده‌اند که کارایی بالینی خمیردندان‌های سفیدکننده متناقض بوده است، به طوری که برخی از آنها بهبودی در رنگ دندان نشان می‌دهند و برخی دیگر از نظر بالینی تأثیر بسیار کمی بر سفید کردن دندان پیدا کرده‌اند. اثربخشی بلیچینگ دندان، نشان می‌دهد خمیردندان‌های سفیدکننده در بهبود رنگ دندان مؤثر هستند، بررسی تأثیر آنها بر روی سطح دندان مهم است. تحقیقات نشان می دهد که خمیردندان هایی که ادعا می کنند سفید کننده هستند، صرفاً یک اثر ساینده دارند و در واقع ساختار دندان را سفید نمی کنند بلکه بر زبری سطح و سختی مینای دندان تأثیر می گذارد.

خمیردندان‌های سفیدکننده اثر خود را با اکسید شدن با پراکسید، که از نظر شیمیایی پروتئین‌های دندان را تغییر می‌دهد، با افزودن مواد ساینده که لکه‌ها را از بین می‌برند یا با استفاده از رنگ‌ها، مانند کووارین، روی سطح دندان به دست می‌آورند که بلافاصله ظاهر دندان‌های سفیدتر را ایجاد می‌کند.

هنگامی که اولین وسیله ای که خمیردندان به وسیله آن دندان ها را سفید می کند از طریق مواد ساینده موجود در آن باشد، ایجاد تعادل ایده آل بین سایندگی و اثر سفید کنندگی یک چالش است. بدیهی است که وضعیت فعلی نیاز به راه حل های سفید کننده ایمن تری دارد که به طور قابل توجهی دندان ها را بدون آسیب رساندن به زبری یا سختی سطح دندان سفید می کند.