کدهای استاندارد پوشش کارکنان بخش درمانی در بریتانیا و آمریکا

آمریکا و کشورهای اروپایی برای کارکنان حوزه‌های مختلف سلامت از جمله افرادی که در بخش‌های کلینیکی مشغول به فعالیت هستند، استانداردهای سخت‌گیرانه‌ای دارند که علاوه بر درمانگر، شامل دستیارانی که با بیمار سر و کار دارند هم می‌شود. در این مطلب به عنوان نمونه، به استانداردهای نظام سلامت همگانی بریتانیا (ان‌اچ‌اس) و دانشکده‌ی دندان‌پزشکی مینه‌سوتا برای شاغلان حوزه سلامت می‌پردازیم.

کد پوشش ان‌اچ‌اس

نظام سلامت همگانی بریتانیا برای تمام کارکنان بخش سلامت از جمله درمانگران، کارمندان، کارکنان افتخاری و غیره، استانداردهایی درباره نحوه‌ی پوشش، شستشو، بیرون رفتن از محل کار با یونیفرم برای کار درمانی و غیر از آن تدوین کرده است که در ادامه بخشی از این استانداردها که مختص نوع پوشش در محیط کار است را بررسی می‌کنیم. در این استانداردها آمده است:

قوانینی که در ادامه می‌آید برای تمامی کارکنانی که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم طرف قرارداد با ان‌اچ‌اس هستند، لازم‌الاجرا هستند.
شخص باید یونیفرمی بپوشد که امکان حرکت و کار ایمن را برای او ایجاد کند و مناسب فضا و جوی باشد که در آن کار می‌کند. رعایت کردن قوانینی که در ادامه گفته می‌شود، خطر عفونت را به حداقل می‌رساند.
ضروری است کارکنان بخش سلامت تصویری مثبت و حرفه‌ای را برای به دست آوردن اعتماد عموم ایجاد کنند و توجه داشته باشند که نماینده‌ی حرفه‌ی خود هستند.

لباس‌های غیر قابل قبول

به طور کلی لباس نباید تنگ یا بدن‌نما باشد، به‌گونه‌ای که زننده به نظر آید یا از نظر بهداشت و ایمنی شخص را در خطر قرار دهد. لباس‌های زیر نمونه‌ای از پوشش‌های غیرقابل قبول هستند:

لباس‌هایی با مارک بزرگ و تبلیغات و شعارهای نامناسب
تی‌شرت‌هایی که دارای تصاویر و جملات توهین‌آمیز هستند
تی‌شرت‌های بدون آستین
لباس‌های بدن‌نما
یقه‌های خیلی باز و گشاد
دامن با چاک بلند
دامن یا شلواری که هنگام راه رفتن به روی زمین بکشد
شلوار یا کاپشن جین (جین‌های مشکی در بعضی مناطق استثناء هستند)
شلوار چسبان (مگر اینکه نیمه‌ی بالایی ران با یک بالاپوش، پوشیده شده باشد)
هرگونه لباسی که به عمد یا تصادفاً پاره، رنگ و رو رفته یا فرسوده شده باشد
لباس‌های ورزشی (مگر اینکه پوشیدن آن‌ها برای پستی که در آن هستید الزامی باشد.)
کفشی با پاشنه‌ی بلندتر از ۲ اینچ (حدود ۵ سانتی‌متر) برای افرادی که کار درمانی انجام می‌دهند.
کمربند با سگک بزرگ برای افرادی که کار درمانی انجام می‌دهند.
رنگ‌های روشن که ممکن است بر روی افرادی که دچار بیماری‌هایی مانند اوتیسم هستند تأثیر بگذارند.
کفش‌های سبک Crocs که بر روی آن‌ها سوراخ‌هایی برای تهویه وجود دارد.

تتو
تتوهایی که محتواهایی توهین‌آمیز داشته باشند، برای مثال تتوهایی که موضوعات فوتبالی، مذهبی یا جنسی دارند باید پوشانده شوند و پوشاندن آن‌ها باید به‌گونه‌ای مناسب با محیط کار باشد.

مواد دخانی
کارکنان بخش سلامت تا زمانی که یونیفرم به تن دارند نباید مواد دخانی مصرف کنند یا آن را استنشاق کنند.

پوشش پا
کارکنان بخش‌های درمانی باید کفش‌های پاشنه کوتاه و روبسته، به گونه‌ای که انگشتانشان نمایان نباشد و کفه لغزنده هم نداشته باشد بپوشند. این استاندارد به منظور به حداقل رساندن ایجاد سر و صدا، خطر و عکس‌العمل سریع و به‌موقع در موارد اورژانسی است و علاوه بر این برای جلوگیری از آلوده شدن با خون و مایعات بدن بیمار ضروری است.

ناخن‌ها
هنگام کار درمانی ناخن‌ها باید کوتاه و تمیز باشند. ناخن مصنوعی یا کاشت ناخن، لاک، زیورآلات ناخن یا تزئین آن غیرقابل قبول است.

جواهرات و پیرسینگ
استفاده از زیورآلات باید به حداقل برسد و نباید سلامت را به خطر بیندازد.
پوشیدن یک حلقه‌ی ساده (رینگ ساده) و یک جفت گوشواره‌ی فلزی با سطح صاف مجاز است. سایر پیرسینگ‌ها و اکسسوری‌های قابل مشاهده بر روی صورت، بدن و زبان باید قبل از شروع کار خارج شوند. در صورتی که زیورآلات جزو الزامات مذهبی هستند باید پوشانده شوند.

مو
موی بلند باید پشت سر بسته شود و به یقه نرسد.

عطر و آرایش
عطر و رایحه‌ی مواد پس از اصلاح باید ملایم باشد، چرا که ممکن است در برخی بیماران، برای مثال آنان که تحت شیمی‌درمانی هستند حالت تهوع ایجاد کنند.

الزامات پوشش دانشکده‌ی دندان‌پزشکی مینه‌سوتا

در استاندارد پوششی دانشکده‌ی دندان‌پزشکی مینه‌سوتا آمده است:

پوشش و ظاهر دانشجویان دندان‌پزشکی باید مطابق با استانداردهای ایمنی و بهداشتی و به‌گونه‌ای باشد که حس اعتماد، احترام و حرفه‌ای بودن را در بیمار به وجود آورد.

دستورالعمل‌های زیر برای دندان‌پزشکان، دانشجویان و دنتال هایجینیست‌ها در کلینیک ضروری است:

پوشش مو
موی سر و صورت باید مرتب و اصلاح شده و موی بلند یا سرپوش و کلاه مذهبی، باید به گونه‌ای پوشیده شود که در هنگام درمان بیمار در معرض دید او نباشد.
برای به حداقل رساندن آلودگی، کلاه‌های جراحی باید حین درمان‌هایی که احتمال پاشیدن خون یا سایر مایعات بدن بیمار وجود دارد پوشیده شود. این درمان‌ها شامل جرم‌گیری، جراحی، استفاده از ابزار اولتراسونیک روتاری و سایر درمان‌های دندان‌پزشکی خونریزی دهنده هستند.

عطر

دانشجویان باید از آغشته کردن خود به هر نوع رایحه‌ای که توسط دیگران قابل تشخیص باشد خودداری کنند. این رایحه‌ها شامل رایحه‌ی عطر و ادکلن، محصولات پس از اصلاح، لوسیون، خوشبو کننده محصولات مو و سایر محصولات بهداشت شخصی و مانند آن است.

ناخن دست
ناخن دست باید کوتاه و تمیز باشد.
از ناخن‌های مصنوعی به دلیل اینکه می‌توانند سبب عفونت قارچی یا باکتریایی شوند باید اجتناب شود.
لاک ناخن نباید برآمدگی‌هایی که محل انباشت باکتری هستند داشته باشد و باید سطح صیقلی داشته باشد.

تتو
تتوهایی که به تازگی بر بدن حک شده‌اند باید تا زمانی که التیام یابند با گاز استریل پوشانده شوند.

زیورآلات
پوشیدن انگشترهایی که مانع از پوشیدن تجهیزات محافظت (PPE) شخصی هستند ممنوع است.
ساعت، گردنبند و سایر زیورآلات باید با تجهیزات محافظت شخصی پوشانده شوند.
آویختن پیرسینگ‌های صورت ممنوع است.

لباس
اکسسوری‌ها نباید بر روی لباس آویخته شوند.
قوزک و قسمت پایینی پا نباید هنگامی که شخص می‌نشیند از زیر لباسش پیدا باشد. جوراب حداقل باید ۱چهارم پا یا بیشتر از آن را بپوشاند.

کفش
کفش‌ها باید پای شخص را به‌گونه‌ای ایمن بپوشانند.
پوشیدن صندل یا کفش‌هایی که انگشت‌های پا در آن‌ها پیدا هستند ممنوع است.
توصیه می‌شود کفش‌هایی که در کلینیک و آزمایشگاه پوشیده می‌شوند قابل شستشو باشند.