زمان مناسب ارجاع بیماری که خدمات رایگان دریافت می‌کند به دندان‌پزشک دیگر

به نقل از دندانه :
سؤال: هفته‌ی گذشته یک دندان‌پزشک عمومی بیماری که تحت پوشش مدیکید بود را به مطب من ارجاع داده بود. مادر بیمار به پذیرش مطب من گفته بود به دلیل وجود ضایعه‌ای بر روی لثه‌ی کودک با دندان‌پزشک او تماس گرفته؛ اما دندان‌پزشک گفته او را نمی‌بیند؛ چرا که قبلاً از ۱ بار ویزیت در سال که مدیکید آن را پوشش می‌دهد استفاده کرده است. وقتی با مطب آن دندان‌پزشک تماس گرفتم، پذیرش به من گفت در اصل کودک را به این دلیل به من ارجاع داده که نیاز به روکش داشته و این درمان در آن مطب مقدور نبوده است. من احساس می‌کنم این ارجاع به شیوه‌ی درستی صورت نگرفته و با بیمار و من منصفانه برخورد نشده و دندان‌پزشک ارجاع دهنده کار غیرحرفه‌ای یا حداقل غیراخلاقی انجام داده است. آیا این مشکل چاره‌ای دارد؟

پاسخ: شما سؤال رایجی را مطرح کردید که موضوعات حرفه‌ای و اخلاقی زیادی در آن دخیل هستند. به عنوان یک دندان‌پزشک کودکان، شما احساس می‌کنید توپ بیمارانی که نمی‌توانند هزینه‌های خود را کامل پرداخت کنند را به زمین شما انداخته‌اند. ممکن است از خودتان بپرسید که آیا دندان‌پزشک عمومی تعهدات خود را در قبال ارائه‌ی خدمات کافی به بیمار فراموش کرده است؟ با این حال، عاقلانه است به یاد داشته باشید از آنجا که همه‌ی جنبه‌های موضوع روشن نیست، هنوز نباید او را سرزنش کرد. شما باید قبل از دانستن تمام حقیقت‌ها از اظهارات تحقیرآمیز به مادر کودک راجع به دندان‌پزشک ارجاع‌دهنده خودداری کنید. موضوع اخلاقی اصلی این است که صرف نظر از اینکه چه کسی درمان را انجام می‌دهد، رفاه بیمار باید در اولویت قرار گیرد.

بخشی از کد رفتار حرفه‌ای و اصول اخلاقی انجمن دندان‌پزشکی آمریکا (کد ADA) که به اصل «بی‌ضرری» مربوط است، دندان‌پزشک را مجاب می‌کند که دانش و مهارت‌های خود را به روز نگاه دارد و از محدودیت‌های خود و زمان مناسب ارجاع بیمار به متخصص یا دندان‌پزشک عمومی دیگر آگاه باشد. اگر دندان‌پزشک عمومی واقعاً تمام بیماران کودک خود را که به روکش نیاز دارند ارجاع می‌دهد، در حقیقت از این اصل تبعیت می‌کند.

اصل «خیرخواهی (کار خوب انجام دادن)» می‌گوید: «مهم‌ترین جنبه‌ی این اصل، ارائه‌ی خدمات به موقع و باکیفیت دندان‌پزشکی در چارچوب شرایط بالینی بیمار، با توجه به نیازها، مطلوبات و ارزش‌های بیمار است. این اصول اخلاقی علی‌رغم اینکه دندان‌پزشک تحت هر نوع قراردادی کار کند پا برجاست. الزامات قرارداد، دندان‌پزشک را از وظیفه‌ی اخلاقی خود در راستای قرار دادن رفاه بیمار در اولویت معذور نمی‌دارد.» بنابراین خودداری یا تأخیر در درمان به دلایل مالی آشکارا با این اصل در تضاد است.

علی‌رغم اظهارات مادر درباره پوشش ویزیت ۱ بار در سال تحت برنامه‌ی مدیکید، سؤال دیگر این است که آیا دندان‌پزشک عمومی تعهدات اخلاقی خود را در قبال بیماری که نزد او باسابقه دارد انجام داده است یا خیر. در اغلب موارد دندان‌پزشک با اولین معاینه تصمیم به ارجاع بیمار می‌گیرد. به نظر می‌رسد هیچ توضیح منطقی برای یک ضایعه روی لثه‌ی بیماری که مادرش تلفنی درخواست ارجاع برای روکش دارد وجود نداشته باشد. آیا دندان‌پزشک به تازگی او را معاینه کرده؟ تشخیصش در آن زمان چه بوده است؟ بسته به سن کودک و رشد دندان‌های او درمان اندو یا کشیدن دندان می‌تواند در این شرایط انتخاب مناسبی باشد. در هر صورت مادر نباید بدون توضیحات درست از سوی دندان‌پزشک عمومی ارجاع داده شود.

به نظر می‌رسد شما تعدادی انتخاب پیش رو دارید:

می‌توانید از دیدن بیمار اجتناب کنید.
می‌توانید او را بپذیرید، درمانش را انجام دهید و به شرایط ارجاع توجهی نکنید.
می‌توانید او را بپذیرید، درمانش را انجام دهید و سپس با دندان‌پزشک ارجاع دهنده تماس بگیرید و از او درباره شیوه‌های ارجاع و ترجیحات او در این زمینه بپرسید.
با اینکه ممکن است زیاد با این انتخاب احساس راحتی نکنید، گزینه‌ی آخر احتمالاً بهترین انتخاب است. چرا که آموزش دادن همکاران دندان‌پزشک درباره رفتار اخلاقی و دغدغه برای رفاه بیمار اغلب مهم‌ترین درسی است که ما می‌توانیم فرا بگیریم.

*«گاهِ اخلاق» توسط اعضاء شورای اخلاق، امور قضایی و آئین‌نامه انجمن دندان‌پزشکی آمریکا با همکاری ژورنال این انجمن تهیه شده است.