نتیجه پژوهش گروهی از دانشمندان در دانشگاه هاروارد نشان می‌دهد که فعالیت جسمی در دوره کهنسالی می‌تواند به افزایش طول عمر کمک کند.
به گفته محققان فعالیت جسمی در سنین بالا می‌تواند به روندی کمک کند که از سرعت تحلیل رفتن اعضای بدن به صورت مرحله به مرحله می‌کاهد. به این ترتیب فعالیت جسمی به پیشگیری از ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی، دیابت نوع دوم و برخی از انواع سرطان کمک خواهد کرد.
نتیجه بررسی‌های زیست‌شناسان تکاملی و زیست پزشکان درباره ارتباط فعالیت جسمی و طول عمر افراد در هفته نامه «پی ان ای اس» (مقالات آکادمی علوم ایالات متحده آمریکا) منتشر شده است.
دنیل ای لیبرمن، زیست‌شناس در دانشگاه هاروارد می‌گوید: «این تفکر در جوامع غربی گسترش یافته که طبیعی است هر چه پیرتر می‌شویم سرعتمان کمتر شود، کمتر کار کنیم و بازنشسته شویم.»
او می‌افزاید: «پیام ما خلاف این است: هر چه پیرتر می‌شویم این امر اهمیت بیشتری هم پیدا می‌کند که از نظر جسمی فعال باقی بمانیم.»
به گفته پژوهشگران هاروارد کاهش سطح فعالیت جسمی همزمان با بالا رفتن سن احتمال ابتلا به بیماری را افزایش می‌دهد و در نهایت منجر به کاهش طول عمر می‌شود.
از سوی دیگر به گفته دانشمندان مهمترین فایده انجام فعالیت جسمی در سنین بالا افزایش طول دوره سلامت بدن است. طول دوره سلامت به دوره‌ای از زندگی انسان اطلاق می‌شود که افراد در آن دوره سطح سلامت بالایی دارند. به گفته محققان انجام فعالیت جسمی در سنین بالا از دو طریق می‌تواند به سلامت فرد کمک کند.
از یک سو فعالیت جسمی از روندی که می‌تواند برای سلامت جسمی فرد مشکل‌‌آفرین باشد (مانند ذخیره چربی در بدن) جلوگیری می‌کند. از سوی دیگر فعالیت جسمی به روند ترمیم بدن و حفظ کارایی آن کمک می‌کند.
نتیجه تحقیق دانشمندان هاروارد درباره ارتباط فعالیت جسمی و افزایش طول عمر در حالی منتشر می‌شود که دستگاه‌های ساخت بشر و فناوری‌های جدید از جمله رُبات‌ها در سراسر جهان باعث کاهش سطح فعالیت جسمی انسان‌ها در دوره‌های مختلف زندگی‌شان شده‌اند.