برای جایگزینی دندان از دست رفته چه باید کرد؟

اگر دندان از دست رفته دارید، احتمالاً از خود می پرسید که چگونه دندانپزشک می تواند به شما کمک کند. چندین گزینه مختلف برای جایگزینی دندان از دست رفته شما وجود دارد. خالی گذاشتن جای دندان از دست رفته در دهان اشتباه است. وجود فاصله بین دندان ها نیز فرآیند جویدن را بسیار دشوارتر می کند. همچنین، با گذشت زمان، دندان‌های مجاور ممکن است به فضای باز منتقل شوند و مشکلاتی در لثه‌ها ایجاد کنند. بهتر است دندان از دست رفته را با یکی از گزینه های زیر جایگزین کنید.

 ایمپلنت دندان

ایمپلنت‌ دندان یکی از گران‌ ترین گزینه ‌ها برای جایگزینی دندان از دست رفته هستند، اما ارزش آن را دارند. این رویکرد منحصر به فرد برای جایگزینی دندان های از دست رفته از ایمپلنت استفاده می کند که به عنوان یک لنگر در فک و روکشی که به عنوان بخش قابل مشاهده از پروتز عمل می کند.

تاج مانند دندان های معمولی غذا را تجزیه می کند. هنگامی که ایمپلنت های دندانی شما در دهان شما قرار می گیرند، فراموش خواهید کرد که برای جویدن به دندان های مصنوعی متکی هستید. همچنین ایمپلنت‌ دندان مانند دندان‌ های طبیعی به نظر می‌رسند، بنابراین افراد دیگر هیچ تصوری از مصنوعی بودن دندان‌های شما ندارند.

دندان مصنوعی

دندان مصنوعی ، پروتز دندانی است که افراد به راحتی می توانند آن ها را خارج کنند. دندان مصنوعی جزئی جایگزین یک یا چند دندان می شود. پروتز کامل جایگزین تمام دندان های از دست رفته در فک می شود. پروتز جزئی ، دندان های مصنوعی را با قاب ساخته شده از پلاستیک یا فلز حفظ می کند. این قاب قابل جابجایی است و به خوبی در اطراف دندان های مجاور قرار می گیرد.

پروتزها بخشی از بافت لثه و حتی سقف دهان را می پوشانند. تکیه گاه ها و قلاب ها گاهی به ثابت نگه داشتن قاب در جای خود کمک می کنند. عیب پروتزها این است که گاهی اوقات از مکانیسم های حمایتی هنگام خندیدن، صحبت کردن، خندیدن و غیره استفاده می شود. در موارد دیگر، هنگامی که شخصی در حال صحبت، خندیدن یا غذا خوردن است، دندان مصنوعی شل می شود و می افتد. تا زمانی که هر شب پروتزهای خود را تمیز می کنید و به لثه های خود فرصت نفس کشیدن می دهید، این می تواند یک گزینه جایگزین موثر دندان باشد.

پل یا بریج

بریج ها به دندان های طبیعی در کنار فضای دندان از دست رفته تکیه می کنند تا دندان مصنوعی آنها را پشتیبانی کنند. این فرآیند نیاز به یک متخصص دارد تا قبل از قرار دادن تاج دندان‌ طبیعی را شکل داده و تراشیده کند. این نوع تاج دندان به عنوان دندان پایه نیز شناخته می شود. روکش های روی دندان ها از پروتز میانی ، پشتیبانی می کند. زمانی که دندان های مجاور نیاز به روکش دارند و پرکردگی های بزرگ مستعد شکستگی هستند، بریج ها مناسب ترین راه حل هستند.

اگر دندان‌های طبیعی در شرایط خوبی باشند، کوچک کردن دندان‌ها در آماده‌سازی برای بریج فقط به آنها آسیب می‌زند. بیماری یا پوسیدگی لثه می تواند باعث از دست دادن دندان های طبیعی افراد شود و باعث از دست دادن یک بریج کامل شود. بسیاری از افراد ایمپلنت دندان را به جای این گزینه ترجیح می دهند. ایمپلنت های دندانی فقط در موقعیت هایی اعمال می شوند که دندانی وجود ندارد.

پل های ترکیبی

پل های کامپوزیتی به عنوان جایگزین جالبی برای پل های ثابت سنتی استفاده می شوند. اکنون می توان از رزین کامپوزیت به عنوان بریج استفاده کرد تا نیازی به آسیاب شدن دو دندان در پایه ها نباشد. از دندان های مجاور به عنوان نقاط ساختمانی استفاده می شود و مواد کامپوزیت فضای باز را پر می کنند. این روش نیازی به استفاده از فلز ندارد. همچنین، حتی اگر دندان های لنگر آسیب دیده یا پوسیده باشند، باز هم امکان برداشتن بریج و حفظ حداقل یک دندان وجود دارد.